Τάσεις φυγής…

Μιά μέρα στο δρόμο

Αύγουστος και χρειάζομαι οποσδήποτε μια μεγάλη βόλτα με την μηχανή…Η Χρύσα δουλεύει, οπότε την αφήνω στην Θεσσαλονίκη και στις 09:00 είμαι έτοιμος για το δρόμο, χωρίς να έχω διαλέξει προορισμό…
Χολομώντας και δεύτερο πόδι…Μπά, θα έχει κίνηση και το ουζάκι στο Κουφό είναι καλύτερο με παρέα..
Κερκίνη…Ο Γιάννης λείπει και οι διαδρομές γνωστές. Είναι και κοντά.

Ζαγοροχώρια; Γιατί όχι; Είναι και εκείνος ο δρόμος στο Μιτσικέλι που δεν τον έχω κάνει ποτέ και με προκαλεί… Αλλά η Εγνατία είναι βαρετή…Οχι όμως αν βγείς στα Γρεβενά και πάρεις τα βουνά…

Μουσική στο MP3, και στο δρόμο μέχρι τα Γρεβενά σκέφτομαι τις πιθανές εναλλακτικές διαδρομές. Σταματάω για βενζίνη στην έξοδο για τον παλιό δρόμο προς το Μέτσοβο και ακόμη δεν έχω αποφασίσει…Τελικά στρίβω για Μηλιά / Κρανιά, και ανοίγω το γκάζι στον άδειο δρόμο….Ο δρόμος είναι σκέτη απόλαυση και πριν το καταλάβω έχω περάσει την Κρανία και βλέπω την διασταύρωση για Μικρολίβαδο. Κάπου έχω διαβάσει για το Μικρολίβαδο και την ωραία τοποθεσία στα όρια της Βάλια Κάλντα, οπότε γιατί όχι;

Αν και ο δρόμος δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση, τα 10 περίπου χιλιόμετρα μέχρι το Μικρολίβαδο είναι μια ευχάριστη διαδρομή και το χωριό μικρό, γραφικό και όμορφο. Και έχει και πινακίδα για Περιβόλι! Η συνέχεια της διαδρομής έχει αποφασιστεί: Περιβόλι – Βωβούσα και από εκεί Μηλιωτάδες, από όπου θα “έπιανα” τον δρόμο στο Μιτσικέλι. Άψογα!

Στο γεφύρι της Τσίπιανης

Η άσφαλτος τελείωσε μόλις 200μ από την έξοδο του χωριού, και συνέχισα στον σχετικά εύκολο χωματόδρομο μέσα στο πυκνό δάσος. Ο δρόμος βουτάει σε μια κοιλάδα, περνάει με μια μικρή γέφυρα πάνω από ένα ποταμάκι και σκαρφαλώνει λίγο πιο απότομος στην απέναντι πλαγιά για να συναντήσει τον δρόμο Γρεβενά – Περιβόλι. Στην διαδρομή συνάντησα έναν ποδηλάτη και 2 τσοπανόσκυλα…

Ξανά στον δρόμο λοιπόν, και δεν μπορούσα να αντισταθώ σε ένα γρήγορο ανέβασμα στο γεμάτο στροφές κομάτι μέχρι την Αβδέλα με την δροσερή πλατεία. Δεν είχα και πολύ όρεξη για άλλο χώμα, οπότε γρήγορο κατέβασμα στο ίδιο κομμάτι και στροφή για Περιβόλι. Το κομμάτι απο το Περιβόλι μέχρι ψηλά στον αυχένα ήταν γεμάτο τεράστιες λακκούβες και χώματα, αλλά το κατέβασμα προς την Βωβούσα ήταν φρεσκοστρωμένο και το ευχαριστήθηκα…

2-3 φωτογραφίες στην Βωβούσα και κατεύθυνση για Φλαμπουράρι – άλλη μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στο πυκνό δάσος, αν και ο δρόμος δεν είναι και σε πολύ καλή κατάσταση. Ευχάριστη έκπληξη οι αρκετές πινακίδες στο δρόμο με κατευθύνσεις και αποστάσεις που δεν υπήρχαν την προηγούμενη φορά του πέρασα, ένα χρόνο πριν. Έκανα μια μικρή παράκαμψη στο δρόμο για Μέτσοβο / Πηγές Αωου και μια σύντομη στάση στην πανέμορφη λιμνούλα με τα νούφαρα

Μετά το Γρεβενίτι και το Τρίστενο και μέχρι το γεφύρι της Τσίπιανης όπου σταμάτησα να πάρω μια ανάσα έπαιξα με το GS – σε τέτοιες διαδρομές είναι που το απολαμβάνω περισσότερο…

Στη λίμνη με τα νούφαρα

Βρήκα την διασταύρωση για το δρόμο που είχα σαν στόχο στους Μηλιωτάδες – Αδιάφορο χωριό…
Ο δρόμος συναντά το Ζαγoρίτικο ποτάμι και περνάει απο πάνω με μια στενή γέφυρα με ξύλινο κατάστρωμα που είχα να δω χρόνια! Τα πλατάνια που σκίαζαν το δρόμο χαμηλά στο ποτάμι, δίνουν την θέση τους στις οξιές και στα πουρνάρια και καθώς ο δρόμος ανεβαίνει, η θέα προς την περιοχή του Ζαγορίου γίνεται συναρπαστικότερη. Οι Καρυές, το Καβαλλάρι και ο Ανθρακίτης είναι μικρά χωρία χωρίς την λάμψη των τουριστικά αναπτυγμένων γειτόνων, και με ένα μείγμα παλιών πέτρινων και νέων, τσιμεντένιων σπιτιών.

Το επόμενο χωριό (η) Καλωτά, είναι γραφικότατο και πανέμορφο, όπως και το επόμενο, μικροσκοπικό Μανασσή. Δυστυχώς, κανένα μαγαζί δεν ήταν ανοιχτό και έτσι έκανα απλά μια στάση στην σκιά του πλατάνου και δροσίστηκα με νερό απο την διπλανή βρύση.

Μετά το γραφικό Δικόρυφο, η διαδρομή είναι ακόμη καλύτερη : οι οξιές δίνουν σιγά-σιγά την θέση τους στα πεύκα και τα έλατα, το οδόστρωμα είναι καλύτερο, οι στροφές πιο καλοσχεδιασμένες και το τοπίο θαυμάσιο – όπως και η άγνωστη σε πολλούς Ελάτη, με την υπέροχη θέα από την μικρή πλατεία.

Είχα ήδη “γράψει″ κοντά στα 400χλμ, από τα οποία τα σχεδόν 180 τελευταία σε συνεχόμενο στροφιλίκι, η ώρα είχε περάσει λίγο και ήμουν πάλι σε σταυροδρόμι με πολλές επιλογές. Λόγω της ώρας, αποφάσισα να συντομεύσω λίγο την επιστροφή, και έστριψα για Ιωάννινα, όπου θα έβαζα βενζίνη και θα τσιμπούσα κάτι.

Εκτός από ότι είχει συντομεύσει τον χρόνο ταξιδιού, η Εγνατία έχει και ένα ακόμη καλό: Όλοι οι παλιοί δρόμοι έχουν τώρα ελάχιστη κίνηση και είναι και σε σχετικά καλή κατάσταση. Έτσι, από τα Ιωάννινα πήρα τον παλιό δρόμο με την πανοραμική θέα της λίμνης απο τα Μάζια και τις καταπληκτικές γρήγορες στροφές απο ‘κει μέχρι την Μπαλντούμα. Εδώ θα έμπαινα στην Εγνατία, αλλά άλλαξα γνώμη και συνέχισα στον παλιό δρόμο…Δυστυχώς, μάλλον από τα έργα στην Εγνατία ο δρόμος είχε σε πολλά σημεία σκόνη, με αποτέλεσμα να γλιστράει, οπότε στο Περιστέρι μπήκα στην Εγνατία και συνέχισα προς Μέτσοβο.

Βωβούσα

Άντε ξανά δίλημμα : Από Μηλιά ή από Κατάρα;
Πάει καιρός που πέρασα από την Κατάρα, οπότε στροφή δεξιά και απογοήτευση…Ο δρόμος στα πρώτα χιλιόμετρα είναι πολύ χάλια, με σκαλοπάτια, σχισίματα, λακκούβες…Ευτυχώς γρήγορα η κατάσταση βελτιώνεται. Χαιρετάω τους Ιταλούς που βγάζουν φωτογραφίες στο “Katara Pass” και 2 χιλιόμετρα πιο κάτω σταματάω στην βρύση. Το νερό είναι κρυστάλλινο – βγάζω τον καφέ από την μπαγκαζιέρα και σε ένα λεπτό είμαι έτοιμος: Παγωμένος καφές, πανέμορφο δάσος και ησυχία που την διακόπτει μόνο για λίγο ο ήχος από τα δύο GS των Ιταλών που κατεβαίνουν προς τα Μετέωρα.

Κατεβαίνω την Κατάρα μέχρι την Παναγία στα γρήγορα, καθώς είμαι μόνος στο δρόμο και είναι το τελευταίο κομμάτι με στροφές. Μπαίνω στην Εγνατία με τελείως διαφορετική διάθεση απ’ ότι το πρωί. Ήρεμος και χαλαρός, με εικόνες από δάση, βουνά και πέτρινα χωριά περνάω τα Γρεβενά, την διασταύρωση για Καστοριά, την έξοδο για Σιάτιστα…και μετά βλέπω το λαμπάκι της ρεζέρβας που πρέπει να έχει ανάψει εδώ και ώρα.Ωραία…Κάνω τα χιλιόμετρα μέχρι την έξοδο της Κοζάνης πολύ αργά και υπολογίζω χιλιόμετρα…Έχω ακούσει ότι ο υπολογιστής του GS δεν είναι πολύ ακριβής στις μετρήσεις για τα χιλιόμετρα που μένουν και ότι μπορεί να φτάσει στο 0 και να έχεις 15-20 χιλιόμετρα ακόμη, αλλά δεν έχω όρεξη να το διαπιστώσω σήμερα…Φτάνω στο βενζινάδικο με τον δείκτη στα 9 χιλιόμετρα, αλλά δεν καταφέρνω να βάλω περισσότερα από 17,5 λίτρα, οπότε μπορεί και να έχουν βάση οι ιστορίες…

Στις ευθείες μέχρι το σπίτι προσπαθώ να ξαναφέρω στο μυαλό μου τα μέρη που πέρασα, τις εικόνες, τις μυρωδιές…Κοντά 800 χιλιόμετρα στο σύνολο, τα μισά σχεδόν σε μικρούς δασικούς δρόμους γεμάτους στροφές…Τι άλλο να ζητήσεις από μια βόλτα με την μηχανή;