Ταξιδάκι…(Ιταλία – Ελβετία)

Μόλις έχω βάλει βενζίνη, στις 2 τη νύχτα στο μοναδικό ανοιχτό βενζινάδικο στην παλιά έξοδο (από το λιμάνι) προς Αθήνα και είμαι έτοιμος να φύγω…

Έχεις μήπως νεράκια να αγοράσουμε?
-Όχι, αλλά δώσει εσένα δικό μου – καθαρό είναι! Και αμέσως πιάνει 2 άδεια μπουκαλάκια νερό, τα γεμίζει από την βρύση και μου τα δίνει. Δεν μπορώ να καταλάβω από που είναι- Αλβανός ή Πακιστανός- αλλά δεν έχει σημασία…
Τα βάζω στο tank-bag…

“ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ!” Σκέφτομαι καθώς ξεκινάω αργά και με το κράνος ανοιχτό βγαίνω στην Εθνική..

[ibox type=”info”]Άν νομίζετε ότι κάπου έχετε διαβάσει αυτό το άρθρο, δεν έχετε άδικο, καθώς έχει δημοσιευθεί στο moto.gr[/ibox]

Λίγα λεπτά αργότερα, κόβω ταχύτητα και ετοιμάζομαι να σταματήσω στα διόδια των Μαλγάρων. Η γνωστή χειρονομία (Πέρνα!) συνοδεύεται αυτή την φορά με ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα ζήλιας στη θέα της φορτωμένης μηχανής και ένα “Καλό ταξίδι¨

“ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ” περνά από το μυαλό μου καθώς τον ευχαριστώ και κλείνω το κράνος.

Η Εγνατία είναι άδεια αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Δεξιά λωρίδα, 120χλμ και δεν αργούμε να περάσουμε τα Γρεβeνά..Μια μικρή στάση εκεί που τελειώνει η Εγνατία (αν κάπνιζα θα έκανα ένα τσιγάρο!) και χαλαρά στο δρόμο για Μέτσοβο.

Λίγο πριν το Μέτσοβο, σταματάω στην άκρη του δρόμου σε μια φωτισμένη καντίνα.
Πριν προλάβω να βγάλω κράνος και γάντια, ένας ηλικιωμένος με τεράστιο μουστάκι (σηκώνεται προφανώς από κρεβάτι μέσα στην καντίνα) μας κοιτά απορημένος.
Μισή ωρα αργότερα έχοντας απολαύσει τον καφέ μας (και ντόπιο χωριάτικο λουκάνικο!) αφήνουμε το Μέτσοβο.

Γύρω στις 6 παρά μπαίνουμε στα Γιάννενα για βενζίνη. Το λαμπάκι έχει ανάψει πριν απο λίγα μόλις χλμ, όπως περίπου τα υπολόγιζα κοντά στα 275.
Στο πρώτο βενζινάδικο με αναμμένα φώτα σταματάω, και περιμένω τον ιδιοκτήτη που είναι στην …τουαλέτα!
Δεν πειράζει…θα ξεπιαστούμε.

Απο εκεί, καρφί για Ηγουμενίτσα…Γύρω στις 7 είμαστε στην είσοδο του λιμανιού…σταματάω …. Πρώτο ταξίδι με καράβι και μηχανή (Το Κεραμωτή – Θάσος δεν το μετράω!)
Είναι περίεργο πως το καράβι επηρεάζει την ψυχολογία του ταξιδιού….
Αλλάζουμε ρούχα, παίρνω έναν καφέ και χαζεύω το λιμάνι που σιγά-σιγά ξυπνάει…..

Από το καράβι δεν θυμάμαι πολλά…Η κουραση των προηγούμενων ημερών και η νυχτερινή διαδρομή έκαναν το θαύμα τους….

Σηκώθηκα νωρίς και ελάχιστοι κυκλοφορούσαν οπότε ήπια με την ησυχία το καφεδάκι μου και μελέτησα λίγο το χάρτη παρέα με το πρωινό θαλασσινό αεράκι…

Η είσοδος στην Βενετία είναι εντυπωσιακή και σε προδιαθέτει θετικά. Χαζέψαμε τα κανάλια και τους υπόλοιπους που χάζευαν τα κανάλια και ετοιμαστήκαμε για την αποβίβαση.

Όταν βρίσκομαι σε μέρος που δεν γνωρίζω, πάντα οδηγάω λίγο πιο χαλαρά – ακόμη και στην Ελλάδα. Εύκολα σχετικά βρήκα τον επαρχιακό (S13) για Treviso και όμορφες εικόνες άρχισαν να καταγράφονται στο μυαλό…
Πριν το Treviso στρίβουμε αριστερα στον S53 και…..κίνηση ή μάλλον α-κίνηση! Τα πάντα σταματημένα!
Περιμένω πίσω από τα αυτοκίνητα να δώ τι κάνουν οι άλλες μηχανές και μόλις περνούν 1-2 ακολουθώ το παράδειγμα τους. Πάνω στην διπλή διαχωριστική…

Το πρόβλημα μου είναι οι βαλίτσες και το ότι ο δρόμος έιναι σχετικά στενός και με πολλά φορτηγά. Πάνω που έχω ανάψει και αρχίζω να εκνευρίζομαι σταματημένος πίσω από μια νταλίκα , πιάνω με την άκρη του ματιού μου μια μικρή ταμπέλα στην ακρη του δρόμου “Bassano di Grappa”! Μα προς τα εκεί πηγαίνουμε!! Χωρίς πολύ σκέψη, μπάινω στον μικρό και στενό δρόμο και ευτυχώς δεν το μετανιώνουμε – λίγο αργότερα είμαστε στον S47 για Trento!

Σταματάμε σε ένα μικρό χωριό (νομίζω ήταν το St. Nazzario).
Δίπλα στον σταθμό του τρένου καθόμαστε για καφέ και παίρνουμε και τα πρώτα μας panini.
Δύο μεγάλα panini + cappucino + μια μπύρα ?7 και αρχίζει να μου αρέσει περισσότερο η Ιταλία!

Κάνω και έναν έλεγχο στην μηχανή και τις αποσκευές…

Τα σύννεφα που βλέπαμε στο βάθος, ήρθαν και έκατσαν ακριβώς από πάνω μας, στο μικρό καφέ και άρχισαν να μας κοροϊδεύουν ρίχνοντας από καμιά ψιχάλα αραιά και πού…

Έχοντας παρακολουθήσει με προσοχή τις εκπομπές του Σάκη Αρναούτογλου για τον καιρό, ζήλεψα λίγο από την δόξα του
– Πάμε τώρα, δεν θα βρέξει, περαστικά συννεφάκια είναι…
– Καλά, αλλά να βάλουμε μήπως αδιάβροχα?
– Μπάααα, δεν χρειάζεται, καθαρίζει ο καιρός ….

Βγαίνουμε λοιπόν στον δρόμο, ο οποίος μόλις τελειώνει το χωριό γίνεται σαν δική μας εθνική με 2+2 λωρίδες και διάζωμα.
Μόλις λοιπόν μπαίνουμε στο κομμάτι αυτό άρχισε και η ΒΡΟΧΗ! Πολύ βροχή και πουθενά να κρυφτείς..
Μετά απο πέντε λεπτά κατακλυσμού φτάνουμε σε ένα βενζινάδικο..

Με τα ρούχα μας να θέλουνε άπλωμα συνεχίσαμε μόλις σταμάτησε η βροχή.Ωραία μέρη, περιποιημένα χωριά , δάση, ποτάμια, λιμνούλες και η διάθεση ανεβαίνει ξανά μετά το..μπάνιο.Περνάμε το Trento και συνεχίζουμε πάντα από επαρχιακούς (S12) για Bolzano

Βορειότερα από το Bolzano η περιοχή γίνεται πιο ορεινή και ο δρόμος αποκτά σιγά σιγά πιο πολύ ενδιαφέρον. Προορισμός μας ήταν το μικρό χωριό Laion, έτσι αφήσαμε τον S12 και μπήκαμε στον S242 για Vale Gardena