Ιταλία
Ανοίγω λίγο το κράνος. Μυγάκια. Οι μυρωδιές της άνοιξης. Χορτάρι, γύρη και λουλούδια. Μυγάκια. Μία από τις καλύτερες εποχές να ταξιδεύεις. Με τη μηχανή εννοείται. Και όταν ο προορισμός δεν είναι άλλος από την Τοσκάνη τότε τα χρώματα, η μουσική, η γεύση και η μυρωδιά ενώνονται ορχηστρικά σε έναν χορό που ξεσηκώνει όλες τις αισθήσεις.
Η φωτογραφική μηχανή παίρνει φωτιά. Δεν αντικαθιστά το μάτι αλλά κάπως πρέπει να αιχμαλωτίσω αυτή την ομορφιά. Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου μπαίνουν στο φωτογραφικό κάδρο εικόνες που θα ανακαλέσω αργότερα για να νοσταλγήσω αυτό που τώρα ζω: Παραθύρια με έντονο χρώμα, σπίτια φτιαγμένα από πέτρα, πράσινα λιβάδια, καθεδρικοί ναοί , τα πρόσωπα των ανθρώπων χαμογελαστά ή συνοφρυωμένα και ο οδηγός της μηχανής, το καταλαβαίνω απολαμβάνει αυτό το ταξίδι. Η άσφαλτος είναι καλή, η κλίση του δρόμου θετική, οι οδηγοί αν και τρέχουν λίγο είναι έμπειροι και έχουν παιδεία. Οι φιδωτοί δρόμοι μας οδηγούν σε μέρη με απίστευτη θέα ενώ οι απέραντες εκτάσεις µε αµπελώνες ηρεμούν το νου καθώς είναι στοιχισμένοι σε μια χαλαρωτική τάξη.