Ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα που βιώνω ως συνοδηγός είναι η στιγμή που έπειτα από αρκετά χιλιόμετρα φθάνω σε κάποιο λιμάνι και αντικρίζω το πλοίο. Η αίσθηση αυτή εμπεριέχει δέος απέναντι σε αυτόν τον τεράστιο σιδερένιο όγκο που ορθώνεται μπροστά μου και μια στάλα φόβο ότι τώρα πια δεν έχω τον έλεγχο. Η άλλη εξίσου καταπληκτική αίσθηση είναι αυτή που νοιώθω λίγο πριν κατέβω από το πλοίο. Εκεί η ανυπομονησία μου να γνωρίσω όλα αυτά τα θαυμαστά που με περιμένουν κορυφώνεται και θέλω να πάω στο πάρκινγκ γρήγορα. Κάθε φορά ξεχνώ τις αναθυμιάσεις και την καθυστέρηση , τις γκρίνιες και τους εξίσου ανυπόμονους με μένα φίλους οδηγούς και συνοδηγούς αλλά τίποτε δεν συγκρίνεται με τη στιγμή που η μπροστινή ρόδα θα ακουμπήσει τη στεριά. Τη στιγμή που ο δρόμος ανοίγεται μπροστά μου.

Ιταλία

Ανοίγω λίγο το κράνος. Μυγάκια. Οι μυρωδιές της άνοιξης. Χορτάρι, γύρη και λουλούδια. Μυγάκια. Μία από τις καλύτερες εποχές να ταξιδεύεις. Με τη μηχανή εννοείται. Και όταν ο προορισμός δεν είναι άλλος από την Τοσκάνη τότε τα χρώματα, η μουσική, η γεύση και η μυρωδιά ενώνονται ορχηστρικά σε έναν χορό που ξεσηκώνει όλες τις αισθήσεις.

Η φωτογραφική μηχανή παίρνει φωτιά. Δεν αντικαθιστά το μάτι αλλά κάπως πρέπει να αιχμαλωτίσω αυτή την ομορφιά. Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου μπαίνουν στο φωτογραφικό κάδρο εικόνες που θα ανακαλέσω αργότερα για να νοσταλγήσω αυτό που τώρα ζω: Παραθύρια με έντονο χρώμα, σπίτια φτιαγμένα από πέτρα, πράσινα λιβάδια, καθεδρικοί ναοί , τα πρόσωπα των ανθρώπων χαμογελαστά ή συνοφρυωμένα και ο οδηγός της μηχανής, το καταλαβαίνω απολαμβάνει αυτό το ταξίδι. Η άσφαλτος είναι καλή, η κλίση του δρόμου θετική, οι οδηγοί αν και τρέχουν λίγο είναι έμπειροι και έχουν παιδεία. Οι φιδωτοί δρόμοι μας οδηγούν σε μέρη με απίστευτη θέα ενώ οι απέραντες εκτάσεις µε αµπελώνες ηρεμούν το νου καθώς είναι στοιχισμένοι σε μια χαλαρωτική τάξη.

Πόση ομορφιά να χωρέσει μέσα σε λίγες οδηγικές μέρες; Πολλή!

Η Σιένα είναι μια μικρογραφία μεσαιωνικής πόλης και το μυαλό αν το αφήσεις, δημιουργεί εικόνες με ιππότες και δεσποσύνες. Το Τσιάντι δεν είναι μόνο ο οινοτουρισμός του. Τοπίο βγαλμένο θαρρείς από παραμύθι καμωμένο από λόφους, κάστρα , ελαιώνες και αμπέλια. Απαραίτητη η στάση για καφέ στην πλατεία με τα μαγαζιά της χωρίς την κοσμοσυρροή της Φλωρεντίας.

Το τοπίο στη Vald’ Orcia κόβει την ανάσα. Όταν ο ήλιος και οι σκιές θα παίζουν κρυφτό με τα κυπαρίσσια και η μηχανή θα κινείται νωχελικά μέσα στο δρόμο θα έχεις επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι έκανες τη σωστή επιλογή κάνοντας αυτό το ταξίδι.

Στην πόλη των πύργων ή αλλιώς Σαν Τζιμινιάνο θα τριγυρίσεις μέσα στα καλντερίμια και θα θαυμάσεις τα πέτρινα σπίτια και τις πλατείες. Εδώ μπορείς να γευτείς μεσαιωνική κουζίνα και να ταξιδέψεις στο παρελθόν με όχημα τους γευστικούς σου κάλυκες. Για το κρασί δεν θα πω τίποτε. Αλλά εσύ, θα π(ι)εις…

Η Λούκα η πόλη με τους πλακόστρωτους δρόμους και τα πολλά σοκάκια για περπάτημα. Η επάνω πλευρά με τα τείχη είναι ταυτόχρονα και πάρκο. Σημείο σύνδεσης με την πόλη τα δρομάκια στα οποία υπάρχουν πολλοί πεζοί και φυσικά πολλά ποδήλατα.

Η Πίζα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αλλά μην περιοριστείς μόνο στον κεκλιμένο πύργο της. Η Πίζα είναι μια ζωντανή πολύχρωμη πόλη με κλασικά κτίρια σπάνιας ομορφιάς. Γλάστρες με λουλούδια, γελαστοί άνθρωποι και ο έρωτας πλανάται στην ατμόσφαιρα. Άνοιξη γαρ. Αν είσαι λάτρης της σοκολάτας μη φύγεις από την Πίζα χωρίς να δοκιμάσεις να βρεις το μαγαζί που πουλά μία από τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο.

Η Φλωρεντία είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Άρνο και όπως όλες οι πόλεις που άντεξαν στον χρόνο έχει τη δική της ιστορία που σε καλεί να την ανακαλύψεις. Η ομορφιά εδώ συνεπαίρνει και μετατρέπεται σε τέχνες μέσα από τη ζωγραφική, το μάρμαρο, την πέτρα αλλά και τη μουσική. Δεν παίρνουμε ανάσα αλλά δεν νοιώθουμε και κούραση παρά μόνο μια γλυκιά αίσθηση αργά το βράδυ πριν τον ύπνο. Μια προσμονή για το που θα πάμε και τι θα δούμε «αύριο» καθώς και η αίσθηση ότι δεν μπορεί να είναι τόσο όμορφα, δεν μπορεί το τερματίσαμε. Πόσο έξω πέφτουμε. Η ομορφιά σε αυτό το ταξίδι είναι παντού.

Για το Ουρμπίνο τι να πω; Δες στο ταξίδι για τις Άλπεις για να μην επαναλαμβάνομαι.

Σε όλο το ταξίδι θα έχεις να πολεμήσεις (ή να αφεθείς) στους γευστικούς πειρασμούς της Ιταλικής κουζίνας. Από τον espresso μέχρι το παγωτό και από τις σαλάτες μέχρι τις μακαρονάδες και την πίτσα θα παλεύεις ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι». Το πιο πιθανό είναι θα κερδίζει το «ναι». Και καλά θα κάνει!

Η Τοσκάνη είναι το ταξίδι που συνδυάζει αρκετά χιλιόμετρα χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη κούραση. Η εκπληκτική ομορφιά των τοπίων και των κτιρίων αποζημιώνει οδηγούς και συνεπιβάτες και δεν είμαι προκατειλημμένη όταν υποστηρίζω ότι αυτό το ταξίδι μόνο με μηχανή μπορείς να το απολαύσεις πραγματικά.

Μια μικρή σύσταση: «Όταν το ταξίδι της επιστροφής ξεκινήσει και βρεθείς μέσα στο λιμάνι στάσου για λίγο μπροστά στο πλοίο και μη βιαστείς να ανέβεις. Κάτσε λίγο μπροστά σε αυτόν τον τεράστιο σιδερένιο όγκο που θα σε μεταφέρει πίσω στο σπίτι και νοιώσε λίγο από το δέος. »