Τι γίνεται με τα ταξίδια ;
28 Μαρτίου, 2020
Αλλαγή ημερομηνίας “Ημαθία | 1 Μαΐου”
8 Απριλίου, 2020Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
Μπορείτε να "ντύσετε" το άρθρο με μουσική :
Πολλοί άνθρωποι συνδέουν τη μοτοσυκλέτα με δύο καταστάσεις, αυτή της ευκολίας ελιγμών στο μποτιλιάρισμα της πόλης και κάποιοι με το ρίσκο που εμπεριέχει η οδήγηση της. Οι άνθρωποι αυτοί είτε αποφεύγουν οτιδήποτε σχετίζεται με δύο τροχούς όπως ο διάολος το λιβάνι, είτε τη θεωρούν «αναγκαίο κακό» γιατί βαρέθηκαν να περνά η ζωή τους μέσα σε ένα μποτιλιαρισμένο αυτοκίνητο.
Για ένα μοτοσικλετιστή όμως, η οδήγηση της μοτοσυκλέτας είναι μια εμπειρία που δεν έχει καμιά σχέση με τη μετακίνηση ή το ρίσκο. Ή τουλάχιστον, δεν σχετίζεται μόνο με αυτά. Για ένα μοτοσικλετιστή η οδήγηση της μοτοσυκλέτας είναι συνυφασμένη με τη χαρά, το παιχνίδι, μα πάνω απ’ όλα, την ελευθερία. Ο ανοιχτός δρόμος, η γραμμή του ορίζοντα, ο αέρας στο πρόσωπο, το ταξίδι και η γνωριμία με νέους τόπους και ανθρώπους, η αίσθηση της ελευθερίας, είναι μόνο μερικές από τις απαντήσεις που ένας εραστής των δύο τροχών θα δώσει για να αιτιολογήσει τη σχέση του με τη μοτοσυκλέτα.
‘Άλλοι πάλι άνθρωποι που ακολουθούν ένα πνευματικό δρόμο, αναφέρονται στη μοτοσυκλέτα ως μια μορφή διαλογισμού, καθώς η οδήγηση της απαιτεί τη χρήση όλων των αισθήσεων και την εστίαση σε μία μόνο δεξιότητα, την οδήγηση της. Για εμένα, ως σύμβουλο ψυχικής υγείας είναι και μια μορφή θεραπείας, καθώς η οδήγηση της μου παρέχει την απαραίτητη συναισθηματική απόσταση που η ψυχή μου έχει μερικές φορές ανάγκη, για να αποφορτιστώ και να έχω μια πιο καθαρή ματιά σε ότι με προβληματίζει.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των περιγραφών είναι ότι ο μοτοσικλετιστής είναι με κάποιο τρόπο πνευματικά συνδεδεμένος με τη μοτοσυκλέτα του και αναζητά σε κάθε ευκαιρία να βρεθεί στη σέλα της και να χαθεί στον ανοιχτό δρόμο.
Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα
Η πανδημία του Covid 19 ήρθε στη ζωή μας και με βίαιο τρόπο άλλαξε την πραγματικότητα μας. Ο περιορισμός των μετακινήσεων στις απολύτως απαραίτητες, έφερε τα πάνω κάτω στις ζωές μας. Ειδικά σε εμάς τους μοτοσικλετιστές, ο περιορισμός των μετακινήσεων, μας στερεί το χρόνο που επενδύαμε στη σχέση με το δίκυκλο μας. Μας στερεί την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τη μοτοσυκλέτα μας, όχι μόνο ως ένα εργαλείο μετακίνησης, αλλά ως ένα μέσο που μας συνέδεε με τη χαρά, την ελευθερία, την πιο καθαρή ματιά στα της ζωής μας.
«Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;» εύλογα θα με ρωτήσετε. «Πως θα αναπληρωθεί το κενό αυτής της σχέσης;»
Οι προτάσεις είναι πολλές. Εταιρίες με αξεσουάρ κάνουν προσφορές, κανάλια προσφέρουν ελεύθερα προβολές με αγώνες μοτοσυκλετών, στα social media ανεβαίνουν φωτογραφίες με μοτοσυκλέτες, οι προσφορές και οι επιλογές δεκάδες. Καμιά όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει αυτό το πνευματικό δέσιμο. Και μόνο μια λέξη μπορεί να περιγράψει αυτό που συμβαίνει. Απώλεια.
Ευφυΐα ίσον προσαρμοστικότητα
Ως απώλεια περιγράφουμε την κατάσταση στην οποία χάνουμε κάποιον ή κάτι με το οποίο έχουμε σχέση. Βασικό χαρακτηριστικό μιας σχέσης είναι ο χρόνος που επενδύουμε σε αυτήν και την κάνει μοναδική. Και ως μοναδική, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κάτι άλλο. Έτσι και η οδηγική σχέση με τη μοτοσυκλέτα μας δεν μπορεί να υποκατασταθεί αγοράζοντας αξεσουάρ ή βλέποντας άλλες μοτοσυκλέτες να τρέχουν στην οθόνη. Ούτε μπορεί να περιορίσει τα συναισθήματα της θλίψης και του πόνου η βόλτα μέχρι το σούπερ μάρκετ ή το πλύσιμο της.
Τι μου μένει να κάνω λοιπόν;
Να αποδεχθώ ότι η ζωή με τους όρους της, σήμερα, μου στερεί τη σχέση αυτή. Να αναγνωρίσω το θυμό, τον πόνο και τη θλίψη μου για αυτό που συμβαίνει, να τα εκφράσω με τρόπο που να μην είναι καταστροφικός είτε για εμένα είτε για τους άλλους και να εξασκήσω τις αρχές της υπομονής και της ελπίδας. Γιατί…
Θα ταξιδέψουμε ξανά
Θυμηθείτε, αυτό που ζούμε δεν είναι όλη η ζωή μας . Είναι ο τρόπος που επιβιώνουμε αυτές τις δύσκολες μέρες και όλοι κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να το πετύχουμε. Ορισμένες μέρες θα είναι καλές και κάποιες άλλες καλύτερες. Η ζωή θα επανέλθει στην κανονικότητα, το μόνο σίγουρο.
Και θα ταξιδέψουμε ξανά. Θα συναντήσουμε ανθρώπους αγαπημένους, θα εξερευνήσουμε καινούριους προορισμούς, θα αναβοσβήσουμε τα φώτα στις μοτοσυκλέτες που έρχονται από απέναντι. Θα γευτούμε νέες γεύσεις, θα μπούμε ως άλλοι κατακτητές πάνω στα (σιδερένια) άλογα μας σε νέες πολιτείες. Θα ανοίξουμε το τζάμι στο κράνος και θα ρουφήξουμε βαθιά στα πνευμόνια μας τον φρέσκο αέρα της εξοχής. Θα κατεβάσουμε μία στο κιβώτιο και θα πιέσουμε τα όρια μας λίγο παραπάνω στη στροφή που έχουμε μπροστά μας. Και στο τέλος της μέρας θα αφήσουμε το σώμα να ξαποστάσει και τη ψυχή να επεξεργαστεί την εμπειρία.
Τι νομίζετε, σαν και εμάς είναι η ζωή. Ξαποσταίνει στην άκρη του δρόμου, χαζεύει τη θέα, μερικές φορές ξεχνιέται και πιάνει κουβέντα και αργεί να ξαναβγεί στο δρόμο.
Μα ένα είναι σίγουρο. Ξεκινά και ταξιδεύει ξανά.
