Η μαγεία των Δολομιτών

Η πυκνή ομίχλη σκεπάζει τα ήρεμα νερά της λίμνης του Levico Terme. Ώρα 7 το πρωί και εγώ στημένος μπροστά στο παράθυρο του ξενοδοχείου, αγναντεύω τις κορφές των Δολομιτών ή Χλωμών Βουνών, όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι.

Ο μύθος λέει πως κάποτε στα βουνά αυτά,ζούσε ένας νεαρός πρίγκιπας που ονειρευόταν να πετάξει στο φεγγάρι. Μια μέρα λοιπόν που περπατούσε στο δάσος, συνάντησε δύο νάνους στο δρόμο του. Στάθηκαν κάτω από ένα σκιερό δέντρο να ξαποστάσουν και να μοιραστούν το ψωμί και το νερό τους. Και καθώς ο νεαρός πρίγκιπας τους εκμυστηρεύτηκε το όνειρό του, τα περίεργα μικρά πλάσματα του αποκάλυψαν πως το φεγγάρι ήταν ο τόπος από τον οποίο έρχονταν και πως αν το επιθυμούσε, μπορούσαν να τον πάρουν μαζί τους.

Και όπως το είπαν έγινε. Τον πήραν μαζί τους και μόλις πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι, τον παρουσίασαν στον βασιλιά του φεγγαριού. Ο βασιλιάς είχε μια κόρη τόσο όμορφη, που η ομορφιά της φώτιζε όλο το φεγγάρι. Μόλις την είδε ο νεαρός πρίγκιπας την ερωτεύτηκε αμέσως και της πρόσφερε ως ένδειξη της αγάπης του τα πιο όμορφα ρόδα που υπήρχαν. Και η κόρη του βασιλιά όμως δεν έμεινε ασυγκίνητη, ερωτεύτηκε και αυτή από την πρώτη στιγμή τον ευγενικό πρίγκιπα και καλοδέχθηκε τα δώρα που της πρόσφερε.

Στο φεγγάρι όμως τα πάντα ήταν λευκά. Τόσο λευκά που ο νεαρός πρίγκιπας άρχισε σιγά σιγά να τυφλώνεται. Έτσι το ερωτευμένο ζευγάρι αποφάσισε να επιστρέψει στη γη, για να σωθεί η όραση του πρίγκιπα. Ως δώρο ευγνωμοσύνης για την απόφαση αυτή ο πρίγκιπας πήρε μαζί του λευκά λουλούδια από το φεγγάρι και τα φύτεψε στη γη. Οι άνθρωποι, μαγεμένοι από την ομορφιά και το λευκό τους χρώμα, τα ονόμασαν edelweiss που σημαίνει αριστοκρατικό λευκό.

Όμως τα πράγματα στη γη δεν ήταν ρόδινα για την μικρή βασιλοπούλα. Τα ψηλά, σκοτεινά βουνά την τρόμαζαν και της έλειπε πολύ το πατρικό της. Έτσι αποφάσισαν με τον πρίγκιπα, να επιστρέψουν ξανά στο φεγγάρι. Πέρασε λίγος καιρός όμως και ο πρίγκιπας άρχισε πάλι να χάνει το φως του.

Το ερωτευμένο ζευγάρι συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ζήσουν μαζί. Μέσα στην απελπισία του ο νεαρός πρίγκιπας αποφάσισε να απευθυνθεί στον βασιλιά των νάνων που ζούσε σε μια σπηλιά, βαθιά στο δάσος. Ο βασιλιάς των νάνων λυπήθηκε το νεαρό πρίγκιπα και έδωσε εντολή να βάψουν τις κορφές των βουνών με ένα ασημί χρώμα, χλωμό σαν του φεγγαριού, για να θυμίζουν στην βασιλοπούλα το σπίτι της. Και από τότε ζουν ευτυχισμένοι στα βουνά των Δολομιτών.

Μάλιστα ο θρύλος λέει πως αν βρεθείς σε μια ερημιά και σωπάσεις για λίγο, μπορεί να ακούσεις από τα βάθη του δάσους ευτυχισμένα γέλια και τραγούδια από τα παιχνίδια τους.

Γι’ αυτό ταξιδιώτη, την ώρα που και εσύ και τα μέταλλα της μηχανής σου ξαποσταίνουν σε μια άκρη, σώπασε και άκου. Μπορεί φέτος να είσαι εσύ ο τυχερός…

Το ταξίδι μας στους Δολομίτες ξεκινάει στις 26 Ιουνίου