Κοιτούσα τα πρόσωπα στη συνάντηση – παρουσίαση των ταξιδιών που κάναμε στην Αθήνα.
Ο Αλέξανδρος, ο Δημήτρης, ο Θοδωρής, ο Σταύρος, ο Γιώργος και η Γιάννα, ο Παναγιώτης, ο Χρήστος, ο Θωμάς, ο Στέλιος και άλλοι τόσοι που ξεχνώ και αδικώ αυτή τη στιγμή. Αλλά και αυτοί που απουσίαζαν. Ο Βασίλης, ο Νίκος και ο Παύλος από τη Ξάνθη, ο θείος –που πας με αυτό το μηχανάκι μπάρμπα – Νίκος με την Ελένη, ο Νίκος ο φυσιοθεραπευτής από Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος και η Κατερίνα από Κρήτη, ο Σάκης και η Δήμητρα από Κεφαλονιά, ο Γιάννης από Βόλο και άλλοι τόσοι.
Κάθε φορά που θα συναντηθώ μαζί τους είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από το προηγούμενο ταξίδι. Με κάποιους από αυτούς έχω κάνει και σχέσεις ζωής, ενώ με άλλους το ξέρω, είναι εμπειρία μου πλέον, αν βρεθώ στον τόπο τους, θα με καλωσορίσουν και θα με φιλέψουν.