Κοιτούσα τα πρόσωπα στη συνάντηση – παρουσίαση των ταξιδιών που κάναμε στην Αθήνα. Ο Αλέξανδρος, ο Δημήτρης, ο Θοδωρής, ο Σταύρος, ο Γιώργος και η Γιάννα, ο Παναγιώτης, ο Χρήστος, ο Θωμάς, ο Στέλιος και άλλοι τόσοι που ξεχνώ και αδικώ αυτή τη στιγμή. Αλλά και αυτοί που απουσίαζαν. Ο Βασίλης, ο Νίκος και ο Παύλος από τη Ξάνθη, ο θείος –που πας με αυτό το μηχανάκι μπάρμπα – Νίκος με την Ελένη, ο Νίκος ο φυσιοθεραπευτής από Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος και η Κατερίνα από Κρήτη, ο Σάκης και η Δήμητρα από Κεφαλονιά, ο Γιάννης από Βόλο και άλλοι τόσοι. Κάθε φορά που θα συναντηθώ μαζί τους είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από το προηγούμενο ταξίδι. Με κάποιους από αυτούς έχω κάνει και σχέσεις ζωής, ενώ με άλλους το ξέρω, είναι εμπειρία μου πλέον, αν βρεθώ στον τόπο τους, θα με καλωσορίσουν και θα με φιλέψουν.

Στους ανθρώπους αυτούς εμπιστεύομαι χρόνια τώρα τις διακοπές μου, ένα σημαντικό κομμάτι από τη χαρά και την απόλαυση αυτού που λατρεύω. Να ταξιδεύω με μοτοσυκλέτα. Εμπιστεύομαι την ασφάλεια μου, πω αν χαθώ, στη διασταύρωση θα με περιμένουν, τη συμπεριφορά τους ως άνθρωπος προς άνθρωπο. Εμπιστεύομαι τη ξενοιασιά μου, τη χαρά μου. Ότι θα σταθούν με ευγένεια και σεβασμό δίπλα μου.

Η εμπιστοσύνη όμως είναι διαδικασία. Κερδίζεται, δε χαρίζεται, δεν απονέμεται τιμής ένεκεν. Και για να εμπιστευτώ χρειάστηκε να ακολουθήσω μια διαδικασία.

• Να παρατηρήσω τη συμπεριφορά της ομάδας. Κάθε ομάδα δημιουργεί κώδικες. Και κώδικας είναι μια συμπεριφορά την οποία μιμούνται όλα τα μέλη της ομάδας. Για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένας μπροστάρης που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να έχει όρια. Στο ταξίδι είδα ότι ο τρόπος που λειτουργεί ο Θανάσης εμπεριέχει σεβασμό στους περιορισμούς του ταξιδευτή αλλά παράλληλα, σέβεται και την ομάδα. Έτσι με τον τρόπο αυτό μπορούν να συνυπάρξουν και αυτός που θέλει να χαζέψει το τοπίο, αλλά και αυτός που θέλει να ξύσει τα μαρσπιέ του.
• Η ομάδα για να είναι ασφαλής πρέπει ο ένας να φροντίζει τον άλλο εν κινήσει. Πού και πως προσπερνώ, πως φροντίζω για αυτόν που έρχεται πίσω μου να μη χαθεί. Είναι μια διαδικασία που με βγάζει από τον εγωκεντρισμό μου και μου κάνει ξεκάθαρο ότι η δική μου απόλαυση του ταξιδιού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την απόλαυση του και από τους άλλους. Πως αν εγώ επιλέξω να αδιαφορήσω για τον κώδικα συμπεριφοράς και δεν περιμένω τον πίσω μου σε μια διασταύρωση, αυτός θα χαθεί, η ομάδα θα σπάσει και μέχρι να συναντηθούμε πάλι θα έχουμε όλοι στερηθεί χρόνο οδήγησης, χρόνο από την απόλαυση μας.
• Κάθε μέλος της ομάδας συμμετέχει ενεργά στο ταξίδι με τον τρόπο συμπεριφοράς του. Και ένας κώδικας συμπεριφοράς που επαναλαμβάνεται γίνεται έθιμο. Βλέποντας τον τρόπο που οι άλλοι συμπεριφέρονται, το σεβασμό στο δρόμο, φέρεσαι το ίδιο, γίνεσαι ο ίδιος άνθρωπος.
• Η ομάδα έχει χιούμορ. Χιούμορ που σέβεται τον συνταξιδιώτη, τον φέρνει πιο κοντά.
• Η ομάδα είναι χαλαρή. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε με έδρα τη Θεσσαλονίκη! Και αν δεν είσαι χαλαρός, θα γίνεις.

Είναι δύσκολο πράγμα η συνύπαρξη με άλλους σε ένα μακρινό ταξίδι. Είναι δύσκολο να χωρέσουν όλες οι επιθυμίες. Δεν είναι ξάπλα στην παραλία ενός νησιού που αν ο διπλανός σου σε ενοχλεί, πας την πετσέτα σου παραπέρα. Και στο Odyssey Tours, έχουμε καταφέρει να διατηρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στις ατομικές επιθυμίες και στην ισορροπία της ομάδας. Είμαστε, κυριολεκτικά, μια μεγάλη παρέα που κάθε χρόνο πληθαίνει και καλωσορίζει νέα μέλη. Μια μεγάλη παρέα που καλοδέχτηκε και εμένα και σε κάποιες περιπτώσεις, έχτισε και φιλίες ζωής. Μια κουβέντα κάτω από ένα σκιερό πλατάνι στα βάθη της Τουρκίας, μια συζήτηση περπατώντας από το ξενοδοχείο για την πόλη στην Ιταλία, μια μπάρα δημητριακών που μοιράστηκα σ’ ένα ταξίδι στα Βαλκάνια με έφερε πιο κοντά σε ανθρώπους. Με έκανε να δω τον άνθρωπο πίσω από το κράνος, τη ψυχή που κρύβεται πίσω από το μπουφάν μηχανής .

Και αν θες να μας γνωρίσεις, ένα από τα «μικρά» ταξίδια μας, όπως αυτό στη Βουλγαρία ή τα Σαββατοκύριακα της Ροδόπης, μπορούν να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενα μου. Και να κλείσεις άμεσα θέση για ένα μεγαλύτερο ταξίδι.

Καλά χιλιόμετρα σε όλους!