Ανάμνηση

Το πλοίο τραντάζεται από τους κραδασμούς των μηχανών που δουλεύουν ανάποδα. Φωνές μεταλλικές ακούγονται μέσα από τους ασυρμάτους και άνθρωποι τρέχουν δεξιά και αριστερά, με ένταση στις κινήσεις τους, καθώς το πλοίο πλησιάζει στον μώλο. Η ατμόσφαιρα μέσα στο γκαράζ αποπνικτική από τα καυσαέρια των φορτηγών. Στέκομαι μπροστά στην μπουκαπόρτα που αργά κατεβαίνει, σαν να  μου αποκαλύπτει λίγο λίγο, εικόνες που τόσο μου είχαν λείψει. Την ομορφιά του νησιού μου.

Βγαίνω πρώτος και χωρίς καθυστέρηση ανοίγω γκάζι. Θέλω να αποφύγω το κομβόι των αυτοκινήτων που σε λίγο θα φρακάρει τους δρόμους. Τα σαράντα χιλιόμετρα μέχρι το χωριό είναι καμιά ώρα δρόμος. Οδηγώ μηχανικά και αφήνομαι  στις εικόνες και τις μυρωδιές. «Γκριζοπράσινο φύλλο» είπε ο ποιητής και δεν έχει άδικο. Πως χώρεσε τόση ομορφιά! Τα χιλιόμετρα κυλούν αργά στο στενό δρόμο. Κάθε χιλιόμετρο και μια ανάμνηση, κάθε στροφή και μια ιστορία. Χρόνια τώρα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τα χρώματα, τα αρώματα, οι λακκούβες στο δρόμο. Το σφίξιμο στο στομάχι να μεγαλώνει.

Να' μαι λοιπόν πάλι εδώ. Μετά τη στροφή, τα πρώτα σπίτια του χωριού φανήκαν. Τα φουγάρα από τα παλιά εργοστάσια, σε πείσμα του καιρού, ατενίζουν τον ουρανό. Η αλμυρή μυρωδιά της θάλασσας εισβάλει στα πνευμόνια μου, οσφρητική ανάμνηση χρόνων. Οδηγώ και το μυαλό μου ταξιδεύει σε εικόνες αλλοτινές. Αν κάποιος μελετούσε το πρόσωπο μου τη στιγμή εκείνη θα σάστιζε από την εναλλαγή των συναισθημάτων, που οι εικόνες αυτές φέρνουν.

Έφτασα.

Το πέρασμα μου από την πλατεία γρήγορο. Ανταποδίδω χαιρετισμούς και καλωσορίσματα, μα ο νους μου είναι αλλού. Τα πόδια μου το δρόμο τον γνωρίζουν. Το στομάχι μου σφιγμένο από την προσμονή. Μη με καθυστερείτε. Η μυρωδιά από το λιβάνι στο παρεκκλήσι. Και μετά...

Ήρθα.

Στέκομαι δυο βήματα μακριά από την πόρτα. Έτοιμος για άλλη μια φορά να επαναλάβω το τελετουργικό. Μαζεύω όσο αέρα μπορώ στα πνευμόνια μου και φωνάζω:

"Μάνα!"

Κρατώ την αναπνοή μου και περιμένω. Κάθε δευτερόλεπτο πολύτιμο. Αγωνιώ, αργεί, σκέφτομαι. Κι ύστερα από λίγο η χαρακτηριστική φωνή:

" Έλα γιε μου"

Η λύτρωση, για μια φορά ακόμα, όσες φορές ακόμα...