Το πρώτο ταξίδι

Δύσκολο πράγμα οι σχέσεις. Το ζω καθημερινά στο γραφείο μου δουλεύοντας με ανθρώπους, των οποίων ο κοινός παρονομαστής των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν είναι οι σχέσεις. Σχέσεις συντροφικές , σχέσεις με την ευρύτερη πατρική οικογένεια, σχέσεις με τους φίλους, σχέσεις στον εργασιακό χώρο. Ακόμα και με αυτούς που για την αυτογνωσία τους δουλεύουν, για μια σχέση μιλάμε πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά, αφορά μια πιο εσωτερική αναζήτηση, τη δημιουργία σχέσης με τον εαυτό.

Στις σχέσεις υπάρχει ακόμα ένας κοινός παρονομαστής και είναι ο λόγος που χαλάνε. Είναι η έλλειψη ορίων. Είναι η πεθερά που ανακατεύεται στη ζωή του ζευγαριού και κανείς δεν της βάζει όρια, είναι ο πατέρας που έχει άποψη στα επαγγελματικά όνειρα του παιδιού, είναι ο συνάδελφος στη δουλειά που καπνίζει σε κλειστό χώρο, είναι ο φίλος που παίρνει τηλέφωνο μόνο όταν βρίσκεται σε ανάγκη. Και οι σχέσεις χαλάνε όταν τα όρια παραβιάζονται.

Για πολλά χρόνια, τα ταξίδια μου ήταν μοναχικά. Δεν ήταν του γούστου μου τα ταξίδια τύπου «μπύρα και κοψίδια και μετά επιστροφή». Προτιμούσα να φορτώσω τη μηχανή μου και όπου με βγάλει ο δρόμος. Έκανα καλή παρέα με τον εαυτό μου. Σταματούσα όπου ήθελα, κοιμόμουν όπου ήθελα, έκανα όποια παράκαμψη ήθελα, χανόμουνα όπου ήθελα. Και περνούσα καλά. Μόνο που αυτό το «καλά» είχα ανάγκη να το μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους.

Εκεί έκανε την εμφάνιση του το έτερον ήμισυ. Είμαι τυχερός, τι να λέμε, βρήκα σύντροφο που γουστάρει τη μηχανή και δεν ακολουθεί απλώς την τρέλα μου. Και άρχισε ο Πρόθυμος ( Suzuki Bandit 600) να γράφει χιλιόμετρα. Πολλά. Γύρισε το κοντέρ και μετά ήρθε ο Μπόξερ (R1200ST). Και άρχισε και αυτός να γράφει χιλιόμετρα. Πολλά. Σταθερά πάει να γυρίσει κοντέρ για δεύτερη φορά. Μπορεί να υπήρχαν παιδιά και υποχρεώσεις, μα το ταξίδι δε μας έλειψε. Τουλάχιστον εντός Ελλάδος. Για εκτός όμως; Ο χρόνος για την οργάνωση ενός ταξιδιού και ο φόβος να εμπιστευτώ το χρόνο των διακοπών μου σε άλλους, λειτουργούσε ανασταλτικά.

Λένε πως μπαίνουμε στη διαδικασία να αλλάξουμε, όταν ο πόνος της παραμονής σε μια δύσκολη θέση, γίνει μεγαλύτερος από το φόβο του τι θα φέρει η αλλαγή. Και η ζωή χωρίς ταξίδι ήταν αβάσταχτη. Έτσι η πρώτη δοκιμή έγινε σε ένα τριήμερο ταξίδι στη Βουλγαρία.

Ξεκινήσαμε από την Αθήνα, φθάσαμε Θεσσαλονίκη, μείναμε μία μέρα και την επόμενη δέκα – δώδεκα μηχανές ταξιδεύαμε κομβόι προς το Bansko.