Το ροζ μπουφάν

Ως αρχάρια συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα, πριν από πολλά – πολλά χρόνια, είχα μια σοβαρή άρνηση. Να ντυθώ «μηχανόβια». Το μόνο πράγμα που επέτρεπα στον εαυτό μου ήταν το μπουφάν και το κράνος και παρ΄όλες τις συχνές υπενθυμίσεις και παραινέσεις εκ μέρους του συντρόφου μου, τόσο για την ασφάλεια όσο και για την άνεση μου, δεν νοούσα να «στριμωχτώ» και μάλιστα καλοκαιριάτικα μέσα σε «μπουφάν-παντελόνι-κράνος-γάντια-μποτάκια-μπαντάνα». Ίδρωνα και μόνο που τον έβλεπα να ντύνεται μπροστά μου. Πίστευα ότι φορά αυτή τη «στολή» για λόγους ασφαλείας αλλά και εμφάνισης και στυλ. Σαν μια δήλωση: «Είμαι μηχανόβιος και το δείχνω» .

Τα χρόνια πέρασαν και εγώ εξακολουθούσα να ανεβαίνω στη μηχανή με τον «δικό μου τρόπο» και ως αποτέλεσμα άλλοτε θα κρύωνα και άλλοτε θα ζεσταινόμουν. Δεν θυμάμαι πότε έγινε η αρχή, αλλά θυμάμαι ότι κάποια στιγμή «πείστηκα» να πάρω ένα παντελόνι μηχανής. Ήταν σαν να βρέθηκα σε άλλη διάσταση. Κατάλαβα τι θα πει προστασία και άνεση. Είδα ότι άντεχα να ταξιδεύω για περισσότερα χιλιόμετρα και αυτό ήταν ένα από τα ζητούμενα μου.

Δειλά – δειλά άρχισα να προσθέτω «αξεσουάρ». Πήρα γάντια. Ευτυχώς. Τα χεράκια μου σώθηκαν από τη ζέστη και το κρύο.  Πήρα μπαντάνα την οποία και δεν αποχωρίζομαι. Πλέον τσαντίζομαι όταν την ξεχνάω. Κατανόησα μέσα από την εμπειρία μου ότι το ντύσιμο πάνω στη μηχανή παίζει σημαντικό ρόλο, όχι μόνο για την ασφάλεια λόγω ατυχήματος που είναι ο προφανής λόγος αλλά και για την συν - οδηγική απόλαυση καθώς προστατεύει από τη ζέστη και το κρύο, τα γλιστρήματα πάνω στη σέλα και την αντοχή που χαρίζει στον γλουτιαίο μυ. 

Αν λοιπόν δείτε μια BMW 1200 ST Αύγουστο μήνα με 40C και ένα συνεπιβάτη με full εξάρτηση και ροζ μπουφάν,  αυτή θα είμαι εγώ. Τέλος,  δηλώνω με κάθε ειλικρίνεια ότι τα αγαπημένα μου καλοκαιρινά παπούτσια  πλέον, είναι τα μποτάκια της μηχανής.