Επιστροφή στη Ρουμανία

Το πρώτο μας οργανωμένο ταξίδι!

Πριν την αναχώρηση

Το ξέραμε από την αρχή ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο για να διαφημίσουμε και να προωθήσουμε το ταξίδι αυτό, αλλά θέλαμε τόσο πολύ να πάμε πάλι στην Ρουμανία που όταν ο Παναγιώτης και ο Στέλιος εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους, δεν διστάσαμε να επιβεβαιώσουμε το ταξίδι παρ’ όλο που ξέραμε ότι δύσκολα θα μαζευόταν ο αριθμός των ατόμων που θέλαμε κανονικά..

Βρεθήκαμε με τον Στέλιο και τον Παναγιώτη 10 μέρες πριν την αναχώρηση για ένα καφέ και κανονίσαμε και τις λεπτομέρειες της αναχώρησης : Με τον Παναγιώτη θα βρισκόμασταν στον περιφερειακό, θα συναντούσαμε τον Σέμπι στο Τιτάν και με τον Στέλιο θα βρισκόμασταν στον Προμαχώνα καθώς θα ερχόταν από Σέρρες.

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου
Θεσσαλονίκη – Sofia – Craiova | 570χλμ

Καθώς είχαμε αρκετά χιλιόμετρα να κάνουμε, δώσαμε ραντεβού στις 07:00 με τον Παναγιώτη, στο οποίο αν και ήθελα να φτάσω αρκετά νωρίς και να πιω και καφέ, κατάφερα να αργήσω 10 λεπτά! “Μαζέψαμε” και τον Σεμπάστιαν από το Τιτάν και άνετα και ωραία φτάσαμε στον Προμαχώνα πριν τις 08:30 που ήταν το ραντεβού μας με τον Στέλιο και καθίσαμε για καφέ.

Καθώς ή ώρα περνούσε και ο Στέλιος δεν φαινόταν, είπαμε να τον πάρουμε τηλ, περισσότερο από ανησυχία μήπως κάτι έγινε. Καθώς δεν απάντησε, θεωρήσαμε πως οδηγούσε – και έτσι ήταν, αφού σε μερικά λεπτά ήταν μαζί μας.
Η παρέα λοιπόν θα ήταν τετραμελής : Η αφεντιά μου με το GS, ο Σεμπάστιαν ( Sebi ) με το TDM, ο Παναγιώτης με το K1200LT και το Στέλιος με το Aprilia Mana.

Το πέρασμα των συνόρων κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και με χαλαρό ρυθμό πήραμε κατεύθυνση βόρεια προσπερνώντας φορτηγά προσέχοντας παράλληλα τα μπλόκα της Βουλγάρικης αστυνομίας. Σύντομα περάσαμε την όμορφη διαδρομή στα στενά της Kresna και ακολουθώντας το πρόγραμμα που είχαμε συμφωνήσει σταματήσαμε στο Blagoevgrad (περίπου 80χλμ από το σύνορα ) για βενζίνη, νερά κλπ, τσιγάρο για τον Στέλιο αλλά και μερικά Λέβα από το ΑΤΜ που υπάρχει στο βενζινάδικο.
Στα επόμενα χιλιόμετρα ο δρόμος είναι λίγο καλύτερος αλλά γίνονται και έργα οπότε οι ταχύτητες αναγκαστικά είναι μικρές μέχρι να μπούμε στο καινούριο κομμάτι που φτάνει μέχρι την Σόφια. Ακολουθήσαμε τον Νότιο περιφερειακό όπου ταλαιπωρηθήκαμε λίγο από την κίνηση και κάναμε μια στάση ακόμα πριν βγούμε στην Εθνική Οδό (A2) προς Pleven.
Ακολουθούν μερικά άνετα και γρήγορα χιλιόμετρα ως το Botevgrad όπου βγήκαμε από την Εθνική και συνεχίσαμε βόρεια προς Mezdra. Στο κομμάτι αυτό του δρόμου “φυτρώνουν” στις άκρες του δρόμου και ανάμεσα στους θάμνους πολλά “λουλούδια”:-)
Λίγο πριν την Mezdra κάναμε την επόμενη στάση μας για να δροσιστούμε και να τσιμπήσουμε κάτι, σε ένα συμπαθητικό μαγαζάκι που είχαμε σταματήσει και στο προηγούμενο ταξίδι μας.

Από την Mezdra είχαμε 95 εύκολα χιλιόμετρα ως το Oryahovo που θα περνούσαμε τον Δούναβη. Γεμίσαμε με μαγικό ζωμό (γιατί με τέτοια απόδοση σίγουρα δεν ήταν βενζίνη) στην Shell στο Oryahovo και κατεβήκαμε στο λιμάνι, όπου χρειαστήκαμε 1 λεπτό για τον έλεγχο στα σύνορα και 2-3 λεπτά για τα εισιτήρια του ferry. Με την κλασσική κίνηση, βρεθήκαμε μπροστά – μπροστά να περιμένουμε. Χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου μισή ώρα ώσπου το ferry να έρθει – ξεφορτώσει – φορτώσει – φύγει, αλλά δεν μας πείραξε καθόλου, καθώς είχαμε ήδη κάνει 500χλμ από την Θεσσαλονίκη.

Η διαδρομή ως την Craoiva κύλισε χαλαρά και εύκολα με την ατάκα του Στέλιου στα πρώτα λεπτά να δίνει το στίγμα για την περιοχή :

Καλά ρε μ@λ@κες, στην Ινδία βγήκαμε;

Στην Craiova πήγαμε καρφί στο ξενοδοχείο, και λίγο αργότερα κατεβήκαμε με το πόδια μια βόλτα στο κέντρο για φαγητό, μπύρες και χάζεμα. Στην επιστροφή στο ξενοδοχείο μας περίμενε ένας…γάμος, τον οποίον ο Στέλιος και ο Παναγιώτης τίμησαν με την παρουσία τους!